Zijn vrouw, en later zijn zonen en dochter, werden een werkzaam deel van zijn passie voor vervoer. Het afwisselend groeien in goede tijden en krimpen in slechte tijden, werd de uitdaging van hun leven. Techniek, innovatie, service, milieu en dergelijke waren begrippen die hij zich ongemerkt eigen maakte en waaraan hij op zijn eigen manier invulling gaf. In 1982 overleed Gerrit van den Dool. Zijn met eigen handen opgebouwde vervoersbedrijf werd voortgezet door zijn familie. Zijn motto ‘Mijn sport is transport’ werd met een kleine aanpassing overgenomen door zijn familie en luidt sinds 1982: ‘Onze sport is transport’.